Thursday, 04 czerwca 2015

Za każdym razem, kiedy zasiadamy uroczyście do stołu, by wspólnie świętować, zapraszamy bliskich. Nieprzypadkowo Jezus połączył Eucharystię z paschalną ofiarą baranka. Wspólnota stołu jest najważniejszą przestrzenią w relacjach międzyludzkich.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka
Mr 14, 12 - 16. 22 – 26
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: «Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?» I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: «Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi: „Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?” On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujcie dla nas». Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym». Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.

Samo przygotowanie uczty paschalnej ma już w sobie coś niezwykłego. Jezus wydaje tajemnicze polecenie odszukania człowieka niosącego dzban wody. Iluż takich było w Jerozolimie? Kim był gospodarz? Tyle zagadek. Jezus chce się skupić na tym co najważniejsze. Na uczcie, na spotkaniu przez duże „S”, w zamkniętym gronie. To dla Niego bardzo ważne. On traktuje spotkanie Boga z człowiekiem - Eucharystię - bardzo poważnie.   

Z pozostałych Ewangelii wiemy, jak doniosłym momentem był ten posiłek. Jan pisze o umyciu nóg oraz modlitwie Jezusa. To co najważniejsze jest jednak najmniej spektakularne – wziął, połamał, pobłogosławił, rozdał, powiedział… Żadnego zstąpienia Mojżesza, głosu z nieba czy choćby języków ognia. A to była Eucharystia sprawowana przez samego Boga!

Dzisiejsza uroczystość narodziła się z ludzkiego pragnienia uczczenia Eucharystii, która na co dzień dokonuje się bez rozgłosu, w kościelnych murach na całym świecie. To jest kolejny Boży paradoks. W przeciwieństwie do Starego Przymierza, Nowe Przymierze jest wręcz absurdalnie skromne. Do tego stopnia, że je bagatelizujemy, wątpiąc, czy ta przemiana na ołtarzu ma miejsce na pewno.
 
Proś Jezusa w dzisiejszej modlitwie o łaskę prostej wiary w Jego eucharystyczną obecność.